Bu halı, ilk bakışta yumuşak toprak tonları ve pastel kırmızılarla dikkat çeker. Ancak ona yaklaştıkça, her ilmeğinde bir sakinliğin ve içsel estetiğin izini taşıdığı fark edilir.
Ortadaki büyük formlu desen, klasik Anadolu halılarında sıkça rastlanan merkezde denge arayışını temsil eder. Göz, halının ortasına çekilir; bu da mekânın enerjisini içeriden dışa taşır.
Desenler belirgin değil ama bilinçli. Oval iç alanı çevreleyen motifler, çevreye yayılma ve doğayla bütünleşme düşüncesini taşır. Kimi yerde bitkisel formlar, kimi yerde ise soyut geometrik semboller görülür. Hepsi birlikte, doğallığın simetrisiz uyumunu yansıtır.
Halının dört bir yanını çevreleyen ince desenli bordürler, yalnızca dekoratif değil; aynı zamanda halının sınırını belirleyen bir “koruma çerçevesi” gibidir. Bu çerçeve, hem görsel bütünlük hem de kültürel simetri duygusu kazandırır.